ΑΛΤΑΜΙΡΑ Γ΄

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ-ΚΑΙΤΗ ΧΡΙΣΤΗ

ΑΛΤΑΜΙΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΝΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΥΣΟΠΟΛΙΤΙΣΣΑ ΛΕΥΚΩΣΙΑ 2017

ΜΕΡΟΣ Γ΄

CREDO

Ελληνιστί, πιστεύω, και το πρώτο, «Πες το παιδί μου πες το:/Πιστεύω εις έναν Θεό/πατέρα παντοκράτορα/τον ήλιο τον ηλιάτορα/ρωμιό, τον ελληνάτορα/κυπραίο τον χαλκάνορα»

Συντεταγμένες της ποιητικής συλλειτουργίας, χωρίς καμιά φανερή επίδραση Ελύτη, λόγω ηλιάτορα, με σφραγίδα τον ελληνισμό και την κυπριακή ταυτότητα, δυο  αλληλένδετους πολιτισμούς, μια εθνικότητα, που όμως μερικοί δεν μπόρεσαν να συνταιριάσουν, εξ ης αδυναμίας ιδεολογικά γρονθοκοπήματα, άδικα, ανιστόρητα, ανόητα.

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ

Ομηρικοί, καβαφικοί, σολωμικοί, του Ηρακλείτου ήχοι, ευγενικά δοσμένοι στίχοι, για ένα ταξίδι στα νησιά του Αιγαίου και στο πνευματικό φως του, ένας έρως πατρίδας σαν τραγούδι κόρης στον Απόλλωνα, κι ύστερα η συνείδηση της ταύτισης τόπου και ψυχής του ανθρώπου, βαθιάς κι ανεξερεύνητης, ψυχής πείρατα ιών… Φως, ομορφιά, καημός ελευθερίας, βάθος ψυχής. Σε δυο στροφές η περίληψη ενός μεγάλου πολιτισμού του πιο ωραίου τόπου.

ΧΤΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΡΙΟ

Φιλοσοφικό, στωικό, χριστιανικό ποίημα, διδακτικό, για την ανοχή, τα άδικα βέλη που πληγώνουν, όμως ο πάσχων ενισχύεται και ανέρχεται πνευματικά. Ο δάσκαλος που δεν διδάσκει από καθέδρας ούτε από στήθους αλλά από πάθος και πείρα, από πνευματικό βάθος και ύψος, που μπορεί να καθοδηγήσει με το Λόγο και το ήθος, την πίστη και την υπομονή. Η τέχνη έγκειται στο να μην είναι το έργο δασκαλίστικο, να μην απωθεί, αλλά αντίθετα να γεννά το θαυμασμό, όπως το ποίημα αυτό, από ευγενές μέταλλο γινωμένο.

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΖΩΤΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

Το συλλειτούργημα επί ίσοις όροις, ερωτήματα φιλολόγων, φιλοσόφων, αρχαιολατρών, περί ευτυχίας ή περί του διδακτού της αγάπης, σ΄ έναν κόσμο όπου τα πάντα χωρούν, ο λόγος και ο αντίλογος, εκ των διαφερόντων καλλίστη αρμονία, και τα ερωτήματα αναπάντητα. Η βεβαιότητα της σοφίας των προγόνων, της απερισκεψίας των συγχρόνων, το δίσημο των εννοιών, η δύσληπτη ουσία των πραγμάτων. Ίσως όλα να τα είπαν οι αρχαίοι πριν από μας, συνέλαβαν έννοιες και διετύπωσαν κρίσεις αιώνιας ισχύος, που καθοδήγησαν τα βήματα αγωνιζομένων που δεν αποσκοπούσαν στην ευτυχία, γιατί πάνωθέ της συνελάμβαναν άλλα υπέροχα. Αλλά ο αντίλογος καραδοκεί, κάτελθε συλλειτουργέ, η πραγματικότης άλλα βοά, άλλα διατρανώνει. Παρά την πίστη στην ομορφιά και στην αλήθεια, τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα έχουν αυτή τη χάρη,  να παραμένουν άλυτα ή να επιδέχονται τις ανάλογες πολλαπλές λύσεις. Βαριά η φωνή του αντίλογου, που αφήνει την πόρτα ανοιχτή ν΄αναπνέει το ποίημα, χωρίς απαντήσεις.

Ένα άλλο ωραίο σ’ αυτά τα ποιήματα του διαλόγου είναι η αντίθετη προς τους πλατωνικούς διαλόγους πορεία, ενώ δηλαδή εκεί από τα απτά και συγκεκριμένα η προσπάθεια ανόδου στον κόσμο των ιδεών ανεβάζει νοητικά και τον αναγνώστη μέτοχο, εδώ στα ποιήματα των δύο, ο ρεαλιστής ποιητής ως δεύτερος στη σειρά κατεβάζει στα γήινα και προσγειώνει.

THE SUN ALSO RISES

EVERY MORNING BEHIND THE MOUNTAINS

Όποια και να’ ταν τα σχόλια που κίνησαν το ποίημα, έχουμε μπροστά μας μια εικόνα του τι εστι ποιητής από τον Κώστα Βασιλείου, ένα ποίημα όλο φως μέσα στο σκοτάδι, από τη μεταφυσική πηγή ή το θαύμα της ποίησης, που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο με αγάπη. Κατάθεση σιγουριάς, γιατί δεν πρόκειται περί θεωρίας αλλά βιωμάτων ή εαυτού όλου, ποιητικά βιούντος εξ ου και ομολογούντος το τι εστί.

 Θα ήταν ίσως περιττό εδώ να σχολιάσει κανείς τις άπειρες αφορμές που οδηγούν τον ποιητή στην έκφραση, τη σχέση του με τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία, με τα παντός είδους σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κέντρα στα οποία ευχαρίστως και με θάρρος λακτίζει και ποιεί.

ΝΑΥΑΓΙΑ

Ιστορία, Αρχαιολογία, πληροφόρηση, ένα γεγονός, ένα ναυάγιο, δίνει το έναυσμα για την φιλοσοφική ενατένιση του μεγάλου γιατί, του αναπάντητου στη ζωή και στο θάνατο. Εδώ το ποίημα ξετυλίγεται από τα βάθη της θάλασσας και τις ομορφιές της, τα ταξίδια των προγόνων μας δι’ εμπορίαν και θεωρίαν, ένα άλλο παράλληλο ταξίδι, με την ίδια τύχη, κι ύστερα αναδύεται το ερώτημα: «Όμως το τελευταίο όραμα ποιο ήταν;/Ποια έσχατη σκέψη σφράγισε τη μια με την άλλη ζωή;/Ανιχνευτές στον βυθό βρήκαν έναν κόσμο/ και στα οστά των ναυαγών χαραγμένο/το αιώνιο γιατί.»

Δεν υπάρχει: ίσως διότι…, γιατί η γνώση των αναπάντητων ερωτημάτων αποκτήθηκε ύστερα από μελέτη και εδραιώθηκε. Το απορείν αρχή του φιλοσοφείν. Και του ποιείν.

Η ΑΘΕΑΤΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Η ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ

Κείμενο της Καίτης Χρίστη σε πεζό λόγο, με τόσα στοιχεία όμως του παρουσιαζομένου, φίλτατου πολυτάλαντου ποιητή- δοκιμιογράφου, ώστε να βλέπει κανείς μπροστά του τη σύναξη και ν’ ακούει τον ομιλούντα που με όλο το νέφος των ποιητών και πεζογράφων μας, των ιδεών, ιερών και οσίων μας, κατακαλύπτει το θέμα και τους ακροωμένους.

Μια διάλεξη, ένας λόγος παραμυθίας, ο Νίκος Ορφανίδης ολοζώντανος.

INTERMEDIUM

Για να πληρωθεί το ρηθέν στα Prefatia, περί της σύμμειξης του τραγικού με το σατυρικό.

Δυο επεισόδια με την Καίτη Χρίστη καθηγήτρια ή βοηθό διευθύντρια σε Γυμνάσια της Κύπρου, δυο σπαρταριστές εικόνες που παρασύρουν την εξ Ελλάδος ελθούσα στο λαβύρινθο της κυπριακής διαλέκτου χωρίς μίτο, και τον γνώστη της κυπριακής αναγνώστη  σε άδολα γέλια.

 ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Ως η προμετωπίδα λέει, πρόκειται για: «Συλλείτουργα κείμενα/ φίλων, δικά τους τα ρήματα/ δικά μας τα κρίματα/ σ’ ανθισμένα μνήματα.»

Κείμενα φίλων και σημειώσεις, φωτεινά σήματα στα ποιήματα της Αλταμίρα.

                                                         

Ως εδώ πιστεύω πως έδωσα στις πιο πάνω σελίδες όσα ήταν απαραίτητα για να σκιαγραφήσουν στα κύριά του το περιεχόμενο του βιβλίου του Κώστα Βασιλείου και της Καίτης Χρίστη Αλταμίρα. Πρέπει να μείνουν αρκετά και για τον αναγνώστη.

Καλύτερος επίλογος για το βιβλίο ας είναι το του Ηρακλείτου:

«συνάψιες όλα και ουχ όλα,

συμφερόμενον διαφερόμενον,

συνάδον διάδον,

και εκ πάντων εν και εξ ενός πάντα.»

Στέλιος Παπαντωνίου