Στέλιος Παπαντωνίου
Δεν ξεχνώ
Δεν ξεχνώ
τον μπακάλη που μ΄έκλεψε στο ζύγι
Δέκα ολόκληρα
δράμια
Δεν ξεχνώ
τον μαννάβη που μου φαγε δυο ντομάτες
Τον ενοικιαστή
που μ’άφησε απλήρωτο
Τον κλέφτη
του ποδηλάτου μου
Σαν ήμουν
μικρός.
Όλους θα’θελα
να τους έβλεπα στην κρεμάλα
Να μάθουν να
κλέβουν
Να μάθουν να
ΜΕ κλέβουν.
Και τώρα
εσένα, κορίτσι μου,
Σου φαγαν
την Ιστορία
Σε κατακρεουργούν
στη Γεωγραφία
Σε σέρνουν
στα παζάρια
Κι όλοι
ξεχνούμε
Τον πρώτο
Σαλαμίνιο
Τον πρώτο
απόστολο
Τον επαναστάτη
Ονήσιλο
Τον αναμμένο
δαυλό στα καράβια.
Όλα τα
ξεπουλάμε σαν να μην είναι δικά μας.
Αίσχος
