ΩΣ ΠΟΤΕ,
ΑΝΤΙΓΟΝΗ!!!
Στέλιος
Παπαντωνίου
Είναι τόσο
βέβαιοι πως είναι με τη μεριά του σωστού
Πως οι άλλοι
λανθάνονται
Δεν έχουν
ακόμα υπερπηδήσει τα εμπόδια
Αυτοί
Τους πέρασαν
πρώτα από ένα λουτρό
Και δεύτερο
και τρίτο
Διαφόρων βαθμών
και βαθμίδων
Έμεναν πάντα
με ανοιχτά τα μάτια
Μπροστά στο
θάμβος των νέων αληθειών
Που άκουαν
Ήταν ζεστός
στην αρχή ο καταιονισμός
ιδιαίτερα
στο κεφάλι ένιωθαν τις θερμοκρασίας να χοροπηδούν
Η πλύση
άρχιζε με αλουσίβα λόγων
Περνούσε μέσα
από τις χαράδρες του εγκεφάλου
Τις διόδους
και εξόδους
Τα κύτταρα της
χωματερής
Έφτανε στις ρίζες
Εκεί αντιδρούσαν
για λίγο μόνο
Ρίζες, τι
ρίζες, από καιρό δεν είχαν
Τις ξέμαθαν
στα σεμινάρια
Και τώρα
Λεν να
πάρουν μαζί τους και κλωνάρια ελιάς
Να πάρουν
από τις δικές μας ελιές
Μην αναγκαστούν
να κατέβουν στο δρόμο
Και τους συλλάβουν
Πως κλέβουν
από τις ελιές τους!!!
Ούτε Χριστός
ούτε Παναγιά
Ούτε Αθηνά
ούτε Απόλλων.
Τα λεωφορεία
θα χωνέψουν τα σώματά τους
Τον ενθουσιασμό τους δεν τον κρύβουν
Δεν λέγεται όμως
ενθουσιασμός
Γιατί μέσα σ’
αυτόν κατοικεί ο Θεός
Και Θεός δεν
υπάρχει.
Η Αντιγόνη
καλύτερα να αυτοκτονήσει
Πριν την
παράσταση.
Θα την
γράψει η Ιστορία.
