Όχι πως τους άφησαν καμιά μέρα. Ούτε το Σάββατο, που απαγόρευε ο νόμος τις προεκλογικές
εκδηλώσεις. Βρήκαν την ευκαιρία να φαγοπιούν και να μας τα πουν τα ντέρτια τους τραγουδιστά,
ίσως πεισθούμε από άλλα προσόντα να τους ψηφίσουμε. Ακόμα κι η κεφαλή του κράτους θυμήθηκε
το Σάββατο να μας καλέσει στην κάλπη. Είναι η ώρα του πολίτη. Κι αυτήν ακόμα την τελευταία ώρα του την φάγατε. Όλα τελειώνουν εδώ μ' ένα "τέλος πάντων".
Οι άνθρωποι δούλεψαν σκληρά, εδώ μόνο ταιριάζει το "σκληρά δουλεύω", γιατί κατά βάθος ποθώ πολύ να δω τον εαυτό μου στη βουλή. Τα άλλα λεγόμενα "δουλεύουμε σκληρά", συνήθης έκφραση των κυβερνώντων, αν θέλουμε την πιστεύουμε.
Δούλεψαν λοιπόν σκληρά, βγήκαν τ' αποτελέσματα, τα οποία, φρονίμως ποιούντες δεν πρέπει να σχολιάσουμε, γιατί αυτό θα ήταν κριτική της κριτικής σκέψης του λαού, οπότε μόνο ο Καντ θα μπορούσε να γράψει για την κριτική δύναμη της κρίσης. Το σωστό λοιπόν είναι να αποδεχτούμε το αποτέλεσμα. Δημοκρατία γαρ.
Το ερώτημα το έθεταν συνεχώς οι δημοσιογράφοι στους πολιτικούς: Και παρακάτω τι;
Στην πραγματικότητα όμως το ερώτημα πρέπει να τεθεί στους πολίτες. Και παρακάτω τι;
Πήγαμε, ψηφίσαμε, τελειώσαμε;
Τώρα κανονικά πρέπει να αρχίζει η σκληρή δουλειά του πολίτη. Να ελέγχει πόσο τον διαψεύδουν, πόσο επαληθεύουν με τις πράξεις τις υποσχέσεις, πόσο κοντά του είναι τώρα στα δύσκολα.
Γι' αυτό ο ρόλος του πολίτη, του ενεργού και όχι του άχρηστου, "αχρείου", είναι να ελέγχει αμέσως και εμμέσως, να δηλώνει ευαρέσκεια ή απαράσκεια, να υπενθυμίζει τους εκλελεγμένους: Είμαστε κι εμείς εδώ!
εκδηλώσεις. Βρήκαν την ευκαιρία να φαγοπιούν και να μας τα πουν τα ντέρτια τους τραγουδιστά,
ίσως πεισθούμε από άλλα προσόντα να τους ψηφίσουμε. Ακόμα κι η κεφαλή του κράτους θυμήθηκε
το Σάββατο να μας καλέσει στην κάλπη. Είναι η ώρα του πολίτη. Κι αυτήν ακόμα την τελευταία ώρα του την φάγατε. Όλα τελειώνουν εδώ μ' ένα "τέλος πάντων".
Οι άνθρωποι δούλεψαν σκληρά, εδώ μόνο ταιριάζει το "σκληρά δουλεύω", γιατί κατά βάθος ποθώ πολύ να δω τον εαυτό μου στη βουλή. Τα άλλα λεγόμενα "δουλεύουμε σκληρά", συνήθης έκφραση των κυβερνώντων, αν θέλουμε την πιστεύουμε.
Δούλεψαν λοιπόν σκληρά, βγήκαν τ' αποτελέσματα, τα οποία, φρονίμως ποιούντες δεν πρέπει να σχολιάσουμε, γιατί αυτό θα ήταν κριτική της κριτικής σκέψης του λαού, οπότε μόνο ο Καντ θα μπορούσε να γράψει για την κριτική δύναμη της κρίσης. Το σωστό λοιπόν είναι να αποδεχτούμε το αποτέλεσμα. Δημοκρατία γαρ.
Το ερώτημα το έθεταν συνεχώς οι δημοσιογράφοι στους πολιτικούς: Και παρακάτω τι;
Στην πραγματικότητα όμως το ερώτημα πρέπει να τεθεί στους πολίτες. Και παρακάτω τι;
Πήγαμε, ψηφίσαμε, τελειώσαμε;
Τώρα κανονικά πρέπει να αρχίζει η σκληρή δουλειά του πολίτη. Να ελέγχει πόσο τον διαψεύδουν, πόσο επαληθεύουν με τις πράξεις τις υποσχέσεις, πόσο κοντά του είναι τώρα στα δύσκολα.
Γι' αυτό ο ρόλος του πολίτη, του ενεργού και όχι του άχρηστου, "αχρείου", είναι να ελέγχει αμέσως και εμμέσως, να δηλώνει ευαρέσκεια ή απαράσκεια, να υπενθυμίζει τους εκλελεγμένους: Είμαστε κι εμείς εδώ!
